Paulo Coelho - Zahir

Can Yayınları, Çevirmen: Ayşegül Hatay, 316 Sayfa, 18.Basım, 2018.

Sevgili Kağıt Salıncak’ın Piedra Irmağı’nın Kıyısında Oturdum, Ağladım yorumunu okuyunca aklıma aynı yazardan okuduğum ve yorumunu yazmadığım Zahir geldi. İşin kötü tarafı ben kitabı okuyalı birkaç ay oldu. Hoşuma giden, altını çizdiğim cümleleri not almıştım ama kitapla ilgili hiçbir şey hatırlamıyorum. Çok kitap okumanın belki de tek kötü tarafı bir süre sonra okuduğun kitapları unutmak ya da başka kitaplarla karıştırmak. Eskiden okumamın üstünden yıllar geçince unuturdum, bu süre şimdi aylara düşmüş 😓 Bunda yazarın neredeyse her kitabında aynı olan üslubunun da etkisi var. Salıncak’ın da dediği gibi, yolculuğa çıkma, kendini bulma, aradığın şeyin aslında sende, içinde olması tarzında kitapları seviyorsanız Paulo Coelho’nun kitapları tam size göre.

Yazdıklarımdan yazarın kitaplarını sevmediğim sonucu çıkmasın. Yazarın on kitabını okudum, şu an on birinci olarak Elif’i okuyorum. Akıcı yazması ve hoş alıntılar yapabileceğim cümleler kurması sebebiyle Paulo Coelho’yu severim. Sadece kitapları pek akılda kalıcı değil 😌

Bu kadar uzatacağıma netten kitabın konusuna bakıp sanki aklımdan yazıyormuş gibi yazabilirdim ama size dürüst olmak istedim. Kitapla ilgilenen kişi, konusuna kendisi de bakabilir.

Siz Zahir’i okudunuz mu? Sevdiniz mi? Paulo Coelho kitaplarını sever misiniz? Favoriniz hangisi? Okumak ister misiniz? Yorumlarınızı bekliyorum. Yeni yazılarda görüşmek üzere.

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1. Gazetedeki işimden ayrılacak cesareti bulmak için de savaştım ve kendimi kitap yazma macerasının içine attım. Üstelik benim ülkemde hiç kimsenin yazarlıkla karnını doyuramayacağını bilerek. Bir yıl sonra, binlerce sayfadan fazla yazdıktan sonra pes ettim. Yazdıklarım o kadar dâhiceydi ki ben bile okuyunca anlamıyordum.

2. Her şeyim var ama mutlu değilim.

3. Biz insanların iki sorunu var: Birincisi ne zaman başlamak gerektiğini, ikincisi ise ne zaman duracağını bilememek.

4. Son zamanlarda bir şey öğrendim: İyi şeyler olduğunda bizimle birlikte olanlar gerçek dostlarımız. Bizimle birlikte seviniyor ve kazandığımız zaferlerle mutlu oluyorlar. Yanlış dostlar sadece zor zamanlarda üzgün, destekleyici yüzleriyle ortaya çıkıyorlar. Aslında bizim acılarımız onların mutsuz yaşamlarında bir anlamda teselli görevi görüyor.

5. Geçmişte olduğun kişi olmayı bırak ve şu anda kimsen o ol.

6. Nefret ettiğimiz işleri yapmak zorundayız çünkü düzenli bir toplumun parçasıyız ve herkes istediğini yaparsa dünya durma noktasına gelecektir.

7. Eğer bir yalan yeteri kadar tekrar edilirse sonunda herkes ona inanır.