HELEN FİELDİNG - BRİDGET JONES’UN GÜNLÜĞÜ

Herkese merhaba. Eylül ayının ilk kitabı ve ilk kitap yorumuyla karşınızdayım. Daha yorumunu girmediğim çok kitap olsa da ben hazır kitap hakkındaki fikirlerim tazeyken Bridget Jones’un Günlüğü’nü yorumlamak istedim.

Bridget Jones’un Günlüğü çoğu kişinin filmleriyle tanıdığı bir seri. Ben de yıllar önce serinin ilk iki filmini izlemiştim(Geçen sene çıkan Bridget Jones’un Bebeği filmini izlemedim). Romantik komedileri seven biri olarak filmleri beğenmiştim. Bu yüzden kitaplarını da okumak istedim. Serinin ilk kitabı Bridget Jones’un Günlüğü’nü de birkaç gün önce bitirdim.

Kitapla film arasında çok büyük farklar yok çünkü kitapların yazarı aynı zamanda filmlerin senaryosunu yazmış. Bu yüzden filmden aldığım zevkin aynısını hatta fazlasını kitaptan aldığımı söyleyebilirim.

Kitapta 30 yaşına gelmiş ama hâlâ evlenememiş, bir kariyer sahibi olamamış Bridget’in öyküsünü okuyoruz. Her kadının kendinden bir parça bulabileceği biri Bridget. Bu yüzden onu okuması çok eğlenceli.

Kitapta Colin Firth’in BBC dizisinde Bay Darcy’yi canlandırması ve Hugh Grant’in hayat kadınıyla basılması konularına da değinilmiş. Bildiğiniz gibi serinin filmlerinde de bu iki oyuncu oynadı. Kitap, filmlerden yıllar önce yazıldığı için bu tesadüf bana çok ilginç geldi. Belki yazar bu iki oyuncunun filmde olmasını özellikle istemiştir.

Kafa dağıtmak ve eğlenmek için bir kitap okumak istiyorsanız Bridget Jones’un Günlüğü doğru tercih. Ben serinin ikinci kitabına başladım bile.

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1. Bir insanın adının Bay Darcy olması ve bir partide tek başına dikilip kibirli görünmesi bana oldukça gülünç geldi. Adeta adınız Heathcliff diye bütün geceyi bahçede dolanıp “Cathy” diye bağırarak geçirmeniz ve kafanızı bir ağaca vurmanız gibi.

2. Araştırmalar aşkın, paranın ya da gücün mutluluk getirmediğini, ulaşılabilir hedefleri kovalamanın insanı asıl mutluluğa taşıdığını kanıtladı: Diyet dediğiniz de ulaşılabilir hedef değilse başka nedir?

3. Bir kadın olmak çiftçi olmaktan zor. Yapılacak bir yığın biçme ve spreyleme işi var: Bacaklara ağda, koltukaltlarına tıraş yapılmalı, kaşlar alınmalı, topuklar ponzalanmalı, cilt temizlenmeli ve nemlendirilmeli, siyah noktalar sıkılıp temizlenmeli, dip boyası yapılmalı, kirpikler kıvrılmalı, tırnaklar törpülenmeli, selülitler masajla eritilmeli, mide kasları çalıştırılmalı. Tüm bu performans o kadar yüksek enerji istiyor ki insan birkaç gün ihmal etse tüm mahsul telef oluyor. Bazen merak ediyorum, doğada ilkel halime bırakılsam ne olurdum? Sakallı, bacaklarımın arası orman gibi, saç gibi kaşlar, suratım ölü deri mezarlığı, siyah noktalar volkan gibi fışkırmış, cadı gibi uzun kıvrık tırnaklar, lens takmadığımdan gündüz yarasa gibi kör ve aptal, sarkık vücudum sağa sola yalpalayarak gezerdim. Öğh, öğh. Kızların kendine güveni olmadığına şaşılır mı?

4. Kendi yaşımdaki erkeklerin, akranlarını çekici bulmadığı yaşa geldim.

5. Fark ettim ki ne yaparsam yapayım, başka bir şey yapmam gerektiğini düşünüyorum hep.

6. Hiç yararı yok. Biri sizi terk ettiğinde, onu özlemenin yanında, birlikte yarattığınız o küçük dünyanın yıkılmasının yanında ve yaptığınız ya da gördüğünüz her şeyin size onu hatırlatmasının yanında en kötüsü, sizi denediklerini ve sonunda bedeninizi oluşturan her bir parçanıza sevdiğiniz o kişi tarafından “REDDEDİLDİ” damgası vurduğunu düşünmektir.

7. Diğer insanların da hayatı kötü giderken her şey daha güzel oluyor.

NOT: Biliyorsunuz istisnalar hariç okuduğum kitapları toplu olarak bir yazıda yazıyorum. Bunu değiştirmeyi düşünüyorum. Kitapların yorumlarını tek tek girsem hem daha çok okunur hem de daha çok dikkat çeker diye düşündüm. Bu konuda sizin de fikirlerinizi almak istiyorum. Sağ taraftaki anketime katılıp fikrinizi belirtirseniz çok mutlu olurum. Teşekkürler 😊