ORHAN VELİ KANIK - YALNIZ SENİ ARIYORUM

Şiir sevmeyen benim en sevdiğim şairdir Orhan Veli. Onun şiirlerini hem çok masum hem de eğlenceli bulurum. Şairin 36 gibi çok erken bir yaşta vefat etmesine de her zaman üzüldüm, üzülürüm. Keşke daha uzun yaşasaydı da biz de onu okuyabilseydik.

Yalnız Seni Arıyorum, şairin âşık olduğu Nahit Hanım’a yazdığı mektuplardan oluşan bir kitap. Nahit Hanım bir edebiyat öğretmeni ama o dönem o kadar popüler ki birçok edebiyatçıyla iç içe. Cemal Süreya kendisi için “Bir sanat albümü Nahit Hanım’ın evi. 1930 dedin mi, Hasan Ali Yücel, Sabahattin Ali, Peyami Safa çıkar. 1940 dersin, Orhan Veli, Melih Cevdet, Oktay Rıfat, Sabahattin Eyuboğlu… 1950 dedin mi, Edip Cansever, Metin Eloğlu, Alp Kuran. 1960, Gürdal Duyar.

Yahya Kemal’le de yemek yemiş günümüzün en genç şairlerinden Küçük İskender’le de (Bu yazı 1988’de yazılmış). Özellikle şairlere yakın.” diye yazmış. 

Atatürk’le üç defa dans etmiş. Hakkında Sabahattin Ali, Orhan Veli, Arif Damar, Gülten Akın ve Cemal Süreya şiirler ve yazılar yazmış. Sabahattin Ali de Nahit Hanım’a âşıkmış ama karşılık bulamamış. Bu arada Nahit Hanım, Arif Damar’la evli. Bu kadar popüler birinin dünya güzeli olmasını bekliyorsanız yanılıyorsunuz. Görsellerde de görebileceğiniz gibi çok bir güzelliği yok Nahit Hanım’ın. Bu kadar edebiyatçıyı aklıyla etkilemiş demek ki.

Orhan Veli bazı şiirlerini Nahit Hanım’a göndermiş ve fikrini sormuş.

Nahit Hanım’ın sadece bir mektubu kitapta, son sayfada yer alıyor. Orhan Veli’nin satırlarından taşan duygularından sonra onun mektubunu duygusuz bulduğumu söylemeliyim.

Soldan sağa Orhan Veli, Şinasi, Oktay Rıfat ve Melih Cevdet

Orhan Veli’nin de birçok şairin olduğu gibi rahat bir hayatı olmamış. Dergi çıkarmak için ceketini sattığını biliyordum ama yine de şairin şu sözlerini okumak içimi acıttı: “Bir çorap alamadığıma üzüldüğüm, birçok günlerimi sabahtan akşama kadar aç geçirdiğim bir sırada…”

Ahmed Arif ve Orhan Veli aynı dönemin şairleri. Şiir anlayışları birbirinden çok farklı ve rakip olarak görülüyorlar. Ahmed Arif’in Leyla Erbil’e yazdığı Leylim Leylim ve Yalnız Seni Arıyorum’u yakın zamanlarda okudum. İki şairin şiir anlayışı ve karakterleri ne kadar farklı olsa da âşık oldukları kadınlara yazdıkları mektuplar aynı oranda güzeldi. Yabancı yazarlardan da Victor Hugo’nun Nişanlıya Mektuplar kitabını bayılarak okumuştum. Şairlerin, yazarların aşk mektuplarını okumaya bayılıyorum. Sırada Kafka’nın Milena’ya Mektuplar kitabı var. Umarım ondan da aynı zevki alırım.

Kitap isimlerine tıklayarak kitapla ilgili yorumuma ulaşabilirsiniz. Bu üç kitabı da mutlaka okumalısınız, şiddetle tavsiye ediyorum 😊

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1.Fazla iyi olmak iyi bir şey değil.

2. Hasretle, hararetle dudaklarından öperim.

3. Mektubumu ayın 27’sinde yazdım fakat parasızlık yüzünden ancak bugün atabiliyorum.

4. Hiç olmazsa yan yana yürüyebileceğiz. Sesini duyacağım. Ara sıra elini tutacağım. Sen bunların nasıl bir saadet olacağına akıl erdiremezsin çünkü her zaman kendinin yanındasın. Fakat inan ki  benim için büyük şeyler.

5. İstanbul muhakkak ki güzel şehir ama benim için güzel şehir, çirkin şehir diye bir şey yok. Sadece senin bulunduğun şehir, senin bulunmadığın şehir diye bir şey var.

6.Hani biraz evvel Allah’a inanmaktan filan bahsettim. Allah’a inanan insanların nasıl inandıklarını, nasıl sevdiklerini biliyoruz. Ben seni herhalde daha fazla seviyorum. Daha fazla inanabilirim de.

7. Seni hiçbir zaman unutamayacağımı bildiğim halde beni unutmanı istiyorum.

8. Unutmanı kötü bir şekilde hatırlamana tercih ediyorum. 

NOT: Görseller netten alınmıştır.