FAKİR BAYKURT – EŞEKLİ KÜTÜPHANECİ (#kom2018)

Kitap Ağacı Adana grubumla ocak ayında Fakir Baykurt’tan Eşekli Kütüphaneci kitabını okuduk.

Yazardan okuduğum ilk kitap, yazarın son kitabıymış. Hatta kitabı hasta yatağında tamamlamış.

Kitapta gerçek bir kişinin hayatı, Nevşehirli kütüphaneci Mustafa Güzelgöz’ün hayatı ve yaptıkları anlatılıyor.  Mustafa Güzelgöz çalıştığı kütüphaneye kimse gelmeyince boş boş oturup okuyucu beklemeyi kendine yedirememiş ve komşu köylere eşekle kitap taşımış. Bu yüzden adı Eşekli Kütüphaneci'ye çıkmış. Yaptıkları bununla da sınırlı değil. Memleketine, ülkeye o kadar güzel hizmetlerde bulunmuş ki uluslararası ödüller bile almış ama maalesef ülkemizde hiçbir başarı cezasız kalmadığı için Eşekli Kütüphaneci’nin de önü kesilmiş.

Kitabı okurken Eşekli Kütüphaneci’nin azmine, çalışkanlığına ve yaptıklarına hayran kaldım. Günümüzde birçok insan bırakın ekstradan bir şey yapmayı görevini yapmaktan bile aciz. Bu yüzden kitaptan ve Mustafa Güzelgöz’den alınacak çok güzel dersler var. Kitap çok sade, duru bir Türkçe ile yazılmış. Çocuklarınıza rahatlıkla okutabilirsiniz. Hatta en iyisi bu kitabı çocuklarınızla beraber okuyun. Her sayfada konuşun, tartışın, fikrinizi söyleyin. Çocuğunuza kitap okumayı sevdirmenin çok güzel bir yolu olacaktır bu.

Türkiye’de en çok görmek istediğim yerlerin başında Nevşehir, Ürgüp, Göreme, Kapadokya geliyor. Bu kitaptan sonra bu isteğim daha da arttı. Bu yıl bitmeden mutlaka gitmek ve oraları gezmek istiyorum. Kitapta da geçen Mustafa Güzelgöz’ün oğlu Aziz Güzelgöz hâlâ yaşıyormuş. Belki onu da ziyaret ederim, kim bilir?

Meşhur fotoğraf

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1. Sık sık Fatih’in ünlü sözünü düşünüyorum. Bir şehir kurmanın olmazsa olmaz üç yapısı vardır: Kitaplık, kanalizasyon, hamam.

2. Sol kitap, sağ kitap diye bir ölçü olur mu? Nitelikli kitap diye bir ölçü kullanılabilir belki. En iyisi, okurun düzeyini eğitimle yükseltip yargıyı ona bırakmak, kitaplıkları yasaksız çalıştırmaktır.

3. Benim bu yaşamda en çok rast giden işim sensin Hanife! Senden çok razıyım.

4. Yurda yenilik getirmek, halka ışık götürmek yalnız sizde değil, eskiden beri her 

yerde zordur. Bizim mitolojideki Prometeus öyküsünü düşünün. O zaman ışık yalnız Tanrı Zeus’un sarayında var; başka hiçbir yerde yoktu. Akşam olunca insanlar karanlıkta kalırdı. Prometeus, Koca Tanrı Zeus’un sarayından ışığı çalıp ovadaki köylere dağıttı. Halkın kulübeleri de ışığa kavuştu. Tanrı Zeus, Olimpos Dağı’nın başından bunu görünce çılgına döndü. Nasıl olabilir? Kim yapabilir bunu? Araştırıp soruşturdu. Meğer Prometeus yapmış. Yakalatıp Kafkas’lardaki kayalardan birine bağlatıyor zincirle. On yedi gün arayla bir kartal gelip ciğerini gagalıyor. Yara kabuk bağlamak üzereyken kartal yeniden geliyor, yeniden gagalıyor. Çok büyük bir işkence. Sonunda Prometeus’un oğlu Hercüles büyüyor da babasının zincirlerini söküyor, onu işkenceden kurtarıyor. Halka ışık götürmek hiçbir yerde kolay değildir.