ÇUKUROVA KİTAP FUARI’NDA İKİNCİ GÜN

Bu sene kitap fuarına iki kez gittim. İlkinde fuarı gezdim ve kitap satın aldım. Fuarda geçirdiğim ilk günün yazısını buradan okuyabilirsiniz. İkinci gidişim ise sadece sevdiğim yazarlara kitap imzalatabilmek içindi. Dokuz gün süren fuarda maalesef popüler ve iyi yazarların imza günlerini son iki güne, cumartesi ve pazara, sıkıştırmışlardı.

Ben cumartesi günü gittim fuara. Ahmet Ümit, Ayşe Kulin, Yekta Kopan ve İpek Ongun’un üçer kitabını  ve Erdil Yaşaroğlu’nun bir kitabını  imzalatmak için götürecektim ama bu kadar kitap ummadığım kadar ağır olunca kitap sayısını ikiye düşürdüm. Yine de ağır oldu ve kitapları taşımak için eşimin sırt çantasını kullanmak zorunda kaldım.

Fuarda hızlı olmak için kendime bir liste yaptım. Hangi yazar, saat kaçta, hangi yayın evinde imza veriyor not aldım. 6-7 yazardan imza almak istiyordum ama bu yazarlar ya aynı saatte imza veriyorlardı ya da yarım saat arayla. Ben de en erken imza verenden başlar sırasıyla hepsine giderim diye düşündüm. Tabii bu planı yaparken fuarın ne kadar kalabalık olacağını ve sırada kaç saat bekleyeceğimi planlamamıştım J

Saat 2’de fuardaydım. Kitap ağacı Adana grubundan arkadaşlarım Yeşim, Göksel ve Mücahit Ahmet Ümit sırasında bekliyorlardı. Ben de onların yanına gittim ve bir buçuk saatlik bir bekleyişten sonra Ahmet Ümit’e Beyoğlu’nun En Güzel Abisi ve Elveda Güzel Vatanım kitaplarını imzalattım. Kitapların biri benim için diğeri sevgili arkadaşım Sebo’nun Günlüğü için. Ahmet Ümit’ten Sebra için imza almak bir gelenek oldu artık J Fuarda en uzun kuyruk Ahmet Ümit’in önündeydi. Ve abartmıyorum adam tam 5,5 saat imza verdi. Fuarın programında imza günü 2 saat sürecek diye yazıyordu ama bekleyenler o kadar çoktu ki yazar da onları bırakıp gitmeye kıyamadı sanırım. Ahmet Ümit zaten benim en sevdiğim yazardı, bu davranışından sonra onu daha da çok sevdim.

Ahmet Ümit’in hemen yanındaki stantta Ayşe Kulin kitaplarını imzalıyordu. Hemen o sıraya girip 1-1,5 saat kadar da orada sıra beklettik. Ayşe Kulin’e de Hayat ve Hüzün kitaplarını imzalattım. Bana önce Hayat’ı okumam gerektiğini söyledi. Ben de kitapları zaten okuduğumu, sadece imzalatmak için getirdiğimi söyledim. Ayşe Kulin 74 yaşında ama kesinlikle yaşını göstermiyor. Çok zarif bir kadın ve hâlâ kitap yazabilecek bir zihne sahip. Umarım biz de onun gibi güzel yaşlanırız.

Tabii  biz bu arada çok yorulduk. Yürüsek belki bu kadar yorulmayacaktık ama olduğun yerde ayakta beklemek insanı gerçekten yoruyor. Hemen bir yemek molası verdik. Neyse ki fuarın içinde yemek yiyebileceğimiz kafeterya tarzı bir yer vardı. Biraz kendimize geldikten sonra bu sefer Murathan Mungan’dan imza almak için sıraya girdik. Bu arada Yeşim evine gitti, Mücahit de Erdal Demirkıran’ın konferansına katılmak için bizden ayrıldı. Sonra Mücahit konferanstan çıktı, Erdal Demirkıran’ın imza sırasına girdi, yazardan imzasını aldı ama biz hâlâ sırada bekliyorduk J Aslında Murathan Mungan’da bekleyen fazla insan yok gibi görünüyordu. Biz de sıra kısa sürede bize gelir diye düşündük ama sıra bir türlü ilerlemiyordu. Sonra bunun nedenini anladık. Yazar önüne koyulan her kitabı imzalıyordu. Bir kadın beş kitabını, başka bir kadın ise yedi kitabını imzalattı. Bir de her kitabı farklı bir kalemle imzalıyordu. Kitabın kapağı maviyse mavi kalem, morsa mor kalem. Her kitapta kalem değiştiriyordu. Yazar kitapları imzalarken gözlük takıyor, fotoğraf çekilirken gözlüğünü çıkarıyordu ve bunu her seferinde yapıyordu. Durum böyle olunca o sıra bir türlü ilerlemedi tabii. Hatta biz Göksel ile sırada dönüşümlü olarak durduk ve arada Erdil Yaşaroğlu’ndan imza aldık J

Erdil Yaşaroğlu’nu çok severim ve çok sevimli bulurum. Canlı olarak görünce düşündüğümden de tatlı olduğunu fark ettim. İmzaladığı her kitaba anında bir karikatür çizmesi olsun, çocuklarla diyalogu olsun, fotoğraf çekilirken verdiği pozlar olsun okuyucularıyla iletişimi süperdi. Hatta bir kızla beraber video çektiler. Ergen bir çocuk “Tuna Kiremitçi değil mi ya o?” diye laf atınca, “Ooo yakışıklı bir arkadaşa benzettin. Teşekkürler.” dedi J Ben “Begüm Hanım’a selamlar.” deyince “Teşekkür ederim Şule.” dedi. Kısacası ona olan hayranlığım katlandı.

Murathan Mungan daha önce hiç okumadığım bir yazar. Sırf imzalı kitabına sahip olayım diye iki kitabını satın aldım. Belki tarzını sevmem diye gittim en ince ve ucuz iki kitabını aldım J Herkes Yüksek Topuklar kitabını övüyor ama kitabın fiyatının 42 lira olduğunu görünce almayı erteledim. Belki seneye alırım.

Böylece 2’de geldiğim fuardan 7.30’da çıkabildim. Hem o kadar süre ayakta durduğum için hem de kitapları taşıdığım için iki gün boyunca fiziksel acı çektim ama inanın bana buna değdi. Yine olsa yine yapardım. Hatta bu sefer daha erken giderdim çünkü imza almak istediğim birkaç yazarı kaçırdım. (İpek Ongun, Yekta Kopan, Seda Diker, Asude, Buket Uzuner gibi) Onlarla da artık seneye görüşürüz diye ümit ediyorum.

2015 kitap fuarını sekiz imzalı kitapla kapattım. Diğer imzalı kitaplarımı merak ediyorsanız buradan okuyabilirsiniz.

Kitap fuarı biteli sadece birkaç hafta oldu ama sanki üstünden aylar geçmiş gibi hissediyorum. Hadi bir an önce yeni fuar gelsin, yine fuar gelsin J