ARALIK AYINDA OKUDUĞUM KİTAPLAR (2015)

Evet, tembel ben aralık ayında okuduğum kitapları ocak ayının sonunda yazıyorum ama ne yapayım yoğun ve yorucu bir dönem geçirdim. Bu yüzden bloguma yazmak istediğim birçok konu kaldı ama merak etmeyin bu sömestrda sizi yazıya boğacağım J Eğer üşenmezsem her gün yeni bir yazımı okuyacaksınız. Bugünün yazısı da aralık ayında okuduğum 6 kitap. O zaman okuma sırama göre kitapları yazmaya başlıyorum:

DEBBİE MACOMBER - KÜÇÜK MUCİZELER DÜKKÂNI

Yazarın kitaplarını birçok defa gördüm ama hiç ilgimi çekmediği için almamıştım. Geçtiğimiz aylarda A-101’de çok uygun fiyata satılınca bir şans vermek istedim. Markette sadece Küçük Mucizeler Dükkânı kalmıştı ben de onu aldım. Şansıma serinin ilk kitabını almışım J Beklentimi düşük tuttuğumdan mı bilmiyorum kitabı severek okudum. Tabii ki bir edebiyat şaheseri değil ama zevkle okunan, insana umut veren bir kitap. Kitapta birbirinden farklı dört kadının değişmelerini ve aralarındaki dostluğu okumak hoşuma gitti. Hafif bir şeyler okumak isterseniz tavsiye edebilirim.

FREDERİC BEİGBEDER - AŞKIN ÖMRÜ ÜÇ YILDIR

Bu kitabı blogumda ayrı bir post olarak yazmıştım. Buradan okuyabilirsiniz.

SİNAN AKYÜZ - İNCİR KUŞLARI

Okuldaki bir arkadaşımın yoğun ısrarları ve çok iyi demesi sonucu okuduğum İncir Kuşları, Sinan Akyüz’den okuduğum ilk kitap. Kitabın basit bir dili var, çabuk okunuyor. Başladıktan sonra birkaç günde bitirebilirsiniz. Kitabın konusu ne kadar etkileyici olsa da yazarın dili o kadar basit ki bir türlü kitabın içine giremedim ve kitabı severek okuyamadım. Bu açıdan bana Alexandra Cavelius'un Leyla kitabını anımsattı. Bu kitabı okuyacağınıza Uçurtma Avcısı ve Bin Muhteşem Güneş’i okumanızı tavsiye ederim. Bu kitaplar da savaşın, insanların hayatlarını nasıl mahvettiğini anlatıyor ama yazar farkından dolayı soluksuz okuduğunuz ve hiç unutamayacağınız kitaplar okumuş oluyorsunuz. Sinan Akyüz’ün elimde Piraye diye bir kitabı daha var. Eğer o kitap da İncir Kuşları gibiyse büyük ihtimalle yazarın okuduğum son kitabı olur.

ALTINI ÇİZDİKLERİM:

1.Beni deli gibi sev ama sevginden asla delirme.

STEFAN ZWEİG – SATRANÇ

Bu kitap isminin Satranç olması ve klasiklerden biri olmasından dolayı bende “Zor okunan, zor anlaşılan bir kitap. Dikkatini verebileceğin bir zamanda okumalısın.” gibi bir düşünce oluşturmuştu. İşte buna ön yargı diyoruz J Halbuki o kadar güzel bir dille yazılmış ki kitap, sizi içine hapsediyor. Zaten 100 sayfa, başladığınız zaman kitabı bitirmeden elinizden bırakmak istemeyeceksiniz. Satranç her ne kadar kolay okunsa da aynı oranda aklınızda kalacak, unutamayacağınız bir kitap. Zaten bu yüzden Satranç’ı 2015’te okuduğum en güzel kitaplar listesine yazdım. Aranızda okumayanlar varsa gönül rahatlığıyla tavsiye ederim. Birçok yayın evinde basılmış versiyonları var. Ben Kırmızı Kedi Yayınları’ndan okudum ve çevirisini beğendim.

ALTINI ÇİZDİKLERİM:

1.Saplantılı, sabit fikirli her türlü insan hayatım boyunca cezp etmiştir beni çünkü insan kendini ne kadar sınırlarsa, sonsuza o kadar yakındır; özellikle böyle dünyadan kopuk görünenler, kendi özel yapıları içinde, karınca misali, dünyanın ilginç ve tamamıyla benzersiz, küçük bir modelini kurarlar.

2.Ağzımızdan gerekli “malzemeyi” almak için başvurulan baskı, dayakla ve bedensel işkenceyle değil, daha zarif bir biçimde uygulanacaktı: Olabilecek en kurnazca soyutlamayla. Bize bir şey yapmadılar. Sadece mutlak hiçliğe soktular çünkü dünyada hiçbir şeyin insan ruhu üzerinde hiçlik kadar baskı yapmayacağı bilinir. Her birimizi mutlak bir boşluğa, dış dünyaya tamamıyla kapalı bir odaya hapsetmekle, sonunda dilimizi çözecek o baskı, dışarıdan dayakla, soğukla değil, içeriden sağlanacaktı.

TUNA KİREMİTÇİ – GİT KENDİNİ ÇOK SEVDİRMEDEN

Bu kitap ben lisedeyken çok meşhurdu. O zaman okuyamamıştım, okumak şimdiye kısmetmiş. Açıkçası ben kitabı çok beğenmedim. Şöyle diyeyim hani bazı filmler için fragmanı, filmden daha güzeldi derler ya, ben de bu kitap için ismi, kendinden güzel diyeceğim. Böyle güzel isimli bir kitaptan daha akılda kalıcı bir roman, daha etkileyici bir aşk hikâyesi beklerdim ama umduğumu bulamadım.

ALTINI ÇİZDİKLERİM:

1.Ömrümü yıllara değil yollara verdim (Bir kamyon arkası yazısı).

2.O ünlü insanların sevgililerine yazdığı onca mektubu bayıla bayıla okurken bizim bu işe hiç kalkışmamış olmamız tuhaf. Mektubu hem çok romantik, hem çok soylu, hem de işte bu özellikleri nedeniyle bizim dünyamıza ait olmayan bir incelik gibi görmüş olmalıyız. Kafka ya da Nazım, Milena ya da Piraye olmalıydık. Yoksa ne anlamı var?

3.Bazı  mektupların yazılmasını geciktiren bir kısırdöngü var. Önce gücü yetmediği , ne söyleyeceğini bilemediği için yazamıyor insan. Sonra bu tereddütler yüzünden mektubun yazılması gereken zaman geçiyor. Tren kaçıyor yani. Bu sefer de gecikmiş olmanın suçluluk duygusu engelliyor seni. Mektup asla yazılamıyor.

4.İnsana hayatta kendisinden başka kimse zarar veremez.

5.Annem için erkekler ellisine bile varmış olsa “çocuk”tur.

6.Zamanında seni o kadar çok gördüm ki en fazla ne kadar değişeceğini herhalde tahmin edebilirim.

7.Gençlik tuhaf bir çağdır. Ne başlangıcı ne de bitişi birdenbire olur.

8.Aşkın tarifini o gün şöyle yapardım: İnsanın kendisini aptal gibi hissetmekten hoşlanması.

AYŞE KULİN – HAYAL

Hayal, Ayşe Kulin’in hayatını anlattığı üçüncü kitap. Hayat ve Hüzün’ün devamı. Bu kitapta yazar çalışma hayatını, yazarlığa başlama sürecini, yazarlık hayatını ve kitaplarını yazarken yaşadıklarını anlatmış.

Ayşe Kulin sevdiğim yazarlardan biri ama son dönemlerde yazdığı kitapları sevemedim (Tutsak Güneş’i henüz okumadım. Onu saymıyorum). Ayşe Kulin’den soğumam Gizli Anların Yolcusu romanı ile başladı. Bence o roman kötü bir kitaptı. Olabilir, her yazarın bütün kitapları güzel olmayabilir ama yazar, benim sevmediğim ve beğenmediğim o kitabın devamı sayılabilecek üç kitap daha yazınca artık Ayşe Kulin kitaplarına ön yargıyla yaklaşır oldum. Bora’nın Kitabı’nı okumadım, Dönüş ve Handan’ı okudum. Dönüş de yazarın ve benim standartlarıma göre kötü bir kitaptı. Handan’ı başlarda sevdim. Ne zaman ki kitapta anlatılan Handan’ın, Gizli Anların Yolcusu’ndaki Handan olduğunu fark ettim, anında o kitaptan da soğudum. Neyse ki yazar artık bu seriye, şimdilik, son vermiş gibi görünüyor. Tutsak Güneş birçok kişiden olumlu eleştiriler aldı. Umuyorum Ayşe Kulin romanlarıyla barışmamı sağlayabilir.

Ayşe Kulin’in romanlarından soğusam da otobiyografi kitaplarını sevmeye devam ediyorum. Ben zaten otobiyografi, biyografi, anı gibi ünlü insanların hayatlarıyla ilgili kitapları okumayı severim. Yazarın Hayat ve Hüzün kitaplarını da severek okumuştum ama Hayal en sevdiğim kitabı oldu çünkü Ayşe Kulin’in yazarlık hayatını anlatıyordu. Aslında kitabın başlarında yazar; yapımcı, halkla ilişkiler uzmanı, dergilerde yazı yazma gibi farklı işlerde çalışmasını anlatmış. Ve sıkı durun, kendini bildi bileli kitap yazma hayali olan Ayşe Kulin ilk kitabını 45 yaşında bastırabilmiş ki o kitap da kötü bir yayın evinden birçok hatayla basılmış. Buna rağmen insanların ilgisini çekince  artık hayallerini daha fazla ertelememiş ve yazmaya devam etmiş. Şu an Türkiye’nin en çok sevilen ve okunan yazarlarından biri. (NOT: Ayşe Kulin yazdığı kitabın bir örneğini Can Yayınları’nın kurucusu Erdal Öz’e gönderiyor ve şu cevabı alıyor: ‘Sayın Kulin, son öyküleriniz öncekilerin de gerisinde. Sizin için üzgünüm.” J) Kitap yazma hayali olan benim için bu çok umut verici bir hikâye. Aslında herkes için öyle. Demek ki hiçbir şey için geç kalmış sayılmayız. İnsan isterse her hayalini gerçekleştirebilir.

Kitabın son bölümünde yazdığı her kitabın yazılma öyküsüne yer vermiş yazar. Eğer Ayşe Kulin kitaplarını okumuşsanız seveceğiniz bir bölüm.

Son zamanlarda yazarın en sevdiğim kitabı Hayal oldu. Eğer Ayşe Kulin’i ve kitaplarını seviyorsanız siz de Hayal’i severek okuyabilirsiniz.

ALTINI ÇİZDİKLERİM:

1.Birlikte gülebilmek bence bir sır paylaşmaktan bile daha önemlidir sıkı bir dostluk için.

2.Bitişler başlangıçlara gebedir ve acının üstünden gelmenin iki çaresi vardır: Acıyla yaşamayı öğrenmek ya da acıyı düşünmemek için kendini bir işe kaptırmak.

3.Belki hayat standartları değil ama dünyaya bakış açıları gelişirdi kitap okuyarak.

4.Hayat hiç kimse için, değil sürekli yükselen, düz bir çizgide bile ilerlemiyorken, benim için niye değişik olsundu ki.

5.Beni Türk doktorlarına teslim edebilirsiniz, Türk adaletine asla.

 6.“Füreya’yı kendi denizlerimde yüzüyor olmanın verdiği rahatlıkla, haz ve keyif içinde yazdım. Belki de bu yüzden en çok Füreya’yı sevdim kitaplarımın arasında. Ben ki her yeni kitabın basımında, daha iyisini yapabilirdim diye hayıflanmış, keşke her şeyi yeni baştan yazabilsem demişimdir. Füreya’da yapabileceğimin en iyisini yaptığıma emindim. Bir virgülünü bile değiştirmeyeceğim yegâne kitabımdır Füreya. Dilerim bir gün çok güzel bir film olur.