Stefan Zweig - Clarissa (#kom2018)

Can Yayınları, 2.Baskı, 2014, 184 sayfa.

Çevirmenler: Gülperi Sert-Serpil Erfındık.

Clarissa, Stefan Zweig’in son kitabı. Yazarın ölümünden 39 yıl sonra yayıncısı tarafından bulunmuş. Yarım olan kitabı yayıncı tamamlamış ve basmış. Bu yarım kalmışlık yüzünden internetteki birçok yorumda Clarissa’nın, diğer Zweig kitaplarına oranla pek beğenilmediğini, sevilmediğini okudum. Ben kitabın sonu hariç bir eksiklik hissetmedim. Sonu oldubittiye getirilmiş. Olmaması gereken bir şekilde, birdenbire bitiyor kitap. Bunun dışında başından sonuna kadar zevkle okuduğum bir kitap oldu Clarissa.

Kitabı bu kadar sevmemde Clarissa karakterini kendime çok benzetmem de bir etken oldu. Clarissa, okuduğum kitaplar içinde en özdeşleştiğim karakterlerden biri olarak aklıma kazındı. Özellikle şu cümlelerde kendimi gördüm:

“Genel olarak sevilmesine rağmen çekingenliği nedeniyle, ki bu özelliğini babasından almıştı, normalinde konuşkan olan kızların budalaca itiraflarda bulunmalarını ve taşkınlık yapmalarını engellerdi; herkes onunla konuşmaktan hoşlanır ve fikrini alırdı ancak sırlarını paylaşmadan.”

Yazar hayatını kaybetmese ve kitabını tamamlasa çok daha iyi bir kitap olacağından şüphem yok. Buna rağmen Clarissa zevkle okunan bir kitap. Zweig öyle bir yazar ki onun yarım kalmış kitabı bile birçok bitmiş kitaptan kat kat üstün. Yazardan ilk kez bu kadar kalın bir kitap okuduğum için ayrıca mutluyum. Kalemini doya doya okudum. ,Bütün kitapseverlere tavsiye ederim.  Siz de 1.Dünya Savaşı’nın gölgesindeki Clarissa’nın hayatına tanık olmalısınız.

Yazardan okuduğum diğer kitapların yorumlarına, kitap isimlerini tıklayarak gidebilirsiniz:

Satranç

Korku

Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu

Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört Saat

Olağanüstü Bir Gece

Bir Çöküşün Öyküsü

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1. Yalnızlaştıkça, yazışmayı konuşmaya tercih ediyordu.

2. En içten hisler karşısındakine anlatılmadıktan sonra ne değer taşır ki? Marion herkese sevgiyle yaklaşırken Clarissa’ya herkes saygı gösteriyor ve mesafeli davranıyordu.

3. Eğer insan kendi yaptığını doğru buluyorsa diğer insanların buna saçmalık ya da aptallık demeleri önemsizdi.

4. İnsanlar her zaman kendilerine en yabancı olan şeye hayran olurlar.

5. Başkalarını iyi tanımadığımız halde onlar hakkında fikir sahibi olduğumuzu sanarak kendi kendimizi kandırırız.

6. Artık insanları daha ziyade beni iyi kılıp kılmadıklarına bakarak değerlendiriyorum. Onlarla birlikte olduktan sonra kendimi daha iyi hissedip hissetmediğimi soruyorum kendime.

7. Varlığınız hemen hiç hissedilmiyor, belki siz de kendinizi yeterince hissetmiyorsunuz.