NİSAN AYINDA OKUDUKLARIM (2016)

Geçtiğimiz nisan ayında toplam yedi kitap okumuşum. Bu sene henüz yedi kitabı geçemedim. Mayısta şeytanın bacağını kırıp on kitap okurum umarım. Okuma sırama göre hangi kitapları okuduğumu, yorumlarımı ve kitaplardan altını çizdiğim cümleleri yazmaya başlıyorum:

E.L. JAMES – GREY

Grinin Elli Tonu’nu birkaç sene önce o çok popüler olduğu dönemde okumuştum. Çok beğenmediğim ama yazın kafa dağıtmak için okunabilecek bir seriydi. Serinin yeni kitabı Grey’i ise okumayı çok istedim çünkü erkek karakterlerin ağzından anlatılan kitapları daha çok seviyorum. Üstelik Grey değişik bir karakterdi, onun bakış açısını merak ediyordum ama kitap benim için tam bir hayal kırıklığı oldu. Serinin ilk kitabının aynısı bu sefer Grey’in bakış açısıyla anlatılmıştı ama ortada bir farklılık ya da yeni öğrendiğimiz bir şey yoktu. Bunlara bir de kitabın 600 sayfa olması eklenince kitabı bitirmem iki ayı buldu. Sırf bitirmek için okudum diyebilirim.  Eğer bu seriyi okumadıysanız bence hiç bulaşmayın. Yeni kitapları çıksa da benim bu seriyle işim bitmiştir.

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1.Mükemmel değilsen mükemmel bir ailenin içinde büyümek kolay değildir.

YILMAZ ÖZDİL – İSİM ŞEHİR ARTİST

Yılmaz Özdil’in köşe yazılarını topladığı kitaplarını severek okuyorum. Daha önce üç kitabını okudum ve çok sevdim ama nedense İsim Şehir Artist kitabını çok sevemedim, yer yer sıkılarak okudum. Ya yazarın bu kitabındaki yazıları çok iyi değildi ya da ben kitabı yanlış bir zamanda okudum. Yine de yolda, okulda, kısa aralıklarla yapılan okumalar için uygun bir kitap. Köşe yazılarından oluştuğu için nerede kaldım, kitabı yarım bıraktım duygusu oluşturmuyor.

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1.İstediği kadar tazyikli su sıksın. Korkma, sönmez.

2.Korku bulaşıcıdır, cesaret de öyle.

3.İçki içen insan ne yaptığını hatırlamaz. Rakı içen unutulanları hatırlar.

4.Doğuştan engellilere bir faydası olmadığı gibi sağlam insanlarını engelli yapma konusunda da olimpiyat şampiyonudur Türkiye.

5.”Tarihi tekerrür diye tarif ediyorlar. İbret alınsaydı tekerrür mü ederdi?” Mehmet Akif Ersoy

6.Gençlik insanın başına hayatta bir kere gelir. En vahim gençlik hatası gençliğini yaşamamaktır.

NAZAN BEKİROĞLU – MÜCELLA

Nazan Hoca’nın elimde okumadığım beş kitabı var ama ben tercihimi son kitabından yana kullandım çünkü yazar bu kitabında dilinde sadeleşmeye gittiğini, herkes tarafından anlaşılmak istediğini söylemiş. Ben de bu yüzden önce Mücella’yı okumak istedim. İyi ki öyle yapmışım.

Mücella 1920-1970 yılları arasında yaşayan hiç evlenmemiş, annesinin gölgesinden  çıkamamış bir kadın. Kitapta doğumundan ölümüne kadar Mücella’nın hayat hikâyesini okuyoruz. Bu arada onun çevresindeki insanları tanıyor ve Türkiye’nin yıllar içindeki değişimine de tanık oluyoruz. Ben nostalji seven bir genç olarak (Evet 28 yaşında biri olarak kendime genç diyorum J) kitabı zevkle okudum ama bence bu kitabı orta yaşlı ve yaşlı olanlar, yani kitapta anlatılan dönemleri yaşamış olanlar çok daha severek okuyacaklardır.

Kitabı tek kelimeyle anlatmam istenseydi hüzünlü kelimesini seçerdim. Kitabın başından sonuna kadar sayfalara bir hüzün sinmiş. Mücella’nın hayatı yeterince hüzünlüyken ben Yusuf Ziya ve Suna’nın hikâyesinden de çok etkilendim. Hatta kitap okurken kolay kolay ağlamayan ben Yusuf Ziya’nın Suna’ya yazdığı mektupta gözyaşlarımı tutamadım. Altını çizdiklerim bölümünden 4.5. ve 6. alıntılar o mektuba ait ama bence siz alıntıları okumakla yetinmeyin ve Mücella’yı okuyun. Seveceğinize eminim.

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1.Tanımaktır anlamanın ilk şartı. Sevmek anlamaktan sonra gelir.

2.Evlilikte başlangıçta bulunana değil sonraya kalana bakmak gerekirdi.

3.Sevda dediğin ne ki? Tarifsiz bir tanışıklık duygusu. Sebepsiz bir gülümseme arzusu.

4.Sandım ki çoktum bir oldum. Eğriydim doğruldum. Yitiktim bulundum. Yitik malımı bulur gibi buldum seni. Bir daha kaybolmam sandım. Anlamsızdım, anlam kazandım. Bir kadının aşkında er kılındım.  Ve senden önce yaşadıklarımın sonuncusu olan bu yaşantıyla kalbimin zayıflığını aşarak kendime geldim.

5.Benim acım dindiyse dinmeyecek acı yoktur.

6.Suç varsa karşılığında ya adalet ya merhamet olmalı. Sen adaletle hükmet Suna. Suçla beni. Kına. Yargıla. Ayıpla. Ko, azapta kalayım ama anlama. Anlamanın sonu merhamet, onun da sonu affetmektir çünkü. Affetme beni.

7.Sadece yüzünde geçmemişti yıllar Mücella’nın, kendisini hitaplarda da göstermişti. Yıllar önce herkes için “kızım”ken sonra “kardeşim”e dönüşmüş, ondan “abla”ya geçilmiş, şimdiyse “teyze” olmuştu işte yedi kat yabancılara. Mücella’nın hitapları da ters yönde ilerlemiş, herkes önce “amca, teyze” sonra “abi, abla” sonra “kardeşim” şimdi de “kızım, oğlum” olmuştu onun için. Çevresinde “dede, nine”dediği kimse kalmamıştı neredeyse.

8.İyi de affa değer olanı zaten herkes affeder. Asıl af, affa layık olmayanı da affetmek değil mi?

WİLSON – MATZ - KAFALARINA BİR KURŞUN

Bu kitabı okul kütüphanesinden ödünç alıp okudum. Polisiye çizgi roman türündeki kitap bir günde bitti. Bu, okuduğum ikinci çizgi romandı ve çizgi roman türünün bana hitap etmediğini anlamamı sağladı J Türün meraklıları bir şans verebilir.

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1.- Vejeteryan burgerlerini anlamıyorum. Hem daha pahalılar hem de içlerinde etle patates yok.

-Sağlığına daha yararlı olduklarına inan diye daha pahalılar.

CAN DÜNDAR – UZAKLAR

Bu kitabı Kitap Ağacı Adana grubunda yaptığımız takasta aldım. Can Dündar sevdiğim ve bütün kitaplarını okumak istediğim bir yazar. Bu kitabında yazarın gezip gördüğü yerlerle ilgili yazdığı gezi yazıları var. Ben gezi kitaplarını pek sevmem ama yazarın üslubundan dolayı Uzaklar kitabını sevdim. Bir de çok uzun bir kitap olmadığı için okurken hiç sıkılmadım, kısa sürede bitirdim.

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1. New York’ta herkes yabancı olduğu için kimse yabancılık çekmiyor. Herkes farklı olduğundan, kimse kimsenin farklılığını fark etmiyor. Ve kimsenin yalnızlığı diğerininkini azaltmaya yetmiyor. Şairin de dediği gibi “Ben nereye gitsem, yalnızlığın başkenti orası.” (Şair Cemal Süreya imiş).

2. 2000 yıl önceki Çin’i görmek istiyorsanız Şian’a gidin. 200 yıl önceki Çin’i görmek istiyorsanız Pekin’e gidin. Bugünkü Çin’i görmek istiyorsanız Sanghay’a gidin.

DIANA GABALDON – YABANCI

Bu yazarı ve kitabını duymamıştım. Outlander dizisini keşfedince dizinin kitap uyarlaması olduğunu öğrendim. Yazar 7 kitaplık bir seri yazmış, Yabancı serinin ilk kitabıymış. Dizinin ilk sezonu da ilk kitabı anlatıyormuş. Ben önce diziyi izledim ve diziye, ama daha çok başroldeki Jamie’e, bayıldım. Bu yüzden dizi sezon arasındayken Kindle’ımdan Yabancı’yı okudum. 2. Dünya Savaşı yıllarında hemşirelik yapan Claire’in bir mucize sonucu 1800’lü yıllara zaman yolculuğu yapmasını ve İskoçların arasında  hayatta kalmaya çalışmasını anlatıyor. 800 küsur sayfalık kitabı sıkılmadan zevkle okudum. Serinin diğer kitapları da en az 900 sayfa. Hatta Epsilon Yayınevi ilk 3 kitap hariç diğer kitapları ikiye bölerek yayımlamış. Bu yüzden şimdilik devam kitaplarını okuyamayacağım çünkü şu an okumak istediğim çok kitap var ama elimdeki kitapları bitirince tekrar bu dünyaya dönmek istiyorum.

Eğer yedi kitaplık seriyi okumak size zor gelecekse en azından dizisini mutlaka izleyin derim. Jamie Fraser karakterini canlandıran Sam Heughan’la tanışmak için bile izlemelisiniz o diziyi. Uzun zamandır bir dizi karakterinden bu kadar kısa sürede bu kadar çok etkilenmemiştim. En son sekiz sene önce Prison Break’te Michael karakterini canlandıran Wentworth Miller’a böyle hayran olmuştum. Bu arada Prison Break dizisi geri dönüyor ama konu zaten çok dağıldığı için burada kesiyorum. Bir ara bu konuyla ilgili bir yazı yazabilirim.

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1. Babam elime vurursa hiçbir iş yapamayacağımızı söylerdi, oysa popoya vurulduğunda oturamadığımız için sürekli olarak çalışırmışız.

2. Bana hayattayken cehennemi yaşatan bu adam cennete gitmemi engelleyemeyecek.

3. Bazen en pişmanlık duyacağımız hareketler en iyi sonuçları doğururlar.

JOHN VERDON - AKLINDAN BİR SAYI TUT

Aklından Bir Sayı Tut çok sık gördüğüm bir kitaptı. Ben de sonunda kitabı okudum. Sonunda diyorum çünkü kitaba kasım ayında başlamıştım J Aslında bu kadar uzun sürede okunacak bir kitap değil, birkaç günde bitirebileceğiniz akıcı bir polisiye ama bu kitapta beni rahatsız eden bir şeyler vardı. Kitaba kötü diyemiyorum çünkü ilgi çekici bir konusu var ve olayların gidişatı etkileyici ama kitaba iyi de diyemiyorum çünkü yazarın üslubunu beğenemedim. Sanırım beni rahatsız eden şey kitabın üçüncü tekil şahıs bakış açısıyla anlatılmasıydı. Ben Ahmet Ümit okumaya alıştığım için ve onun kitaplarında olayları Başkomiser Nevzat anlattığı için bu kitapta da olayları Baş Dedektif Gurney’in ağzından okumak isterdim. O zaman kitabı daha çok sevebilirdim ama bu durumda serinin diğer kitaplarını okumayı düşünmüyorum.

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1.En büyük çatışma kendimizi görme şeklimiz ve başkalarını görme şeklimiz arasındadır. Örneğin, biz tartışıyor olsak ve sen bana bağırsan, bunun sebebinin senin öfkeni kontrol edememen olduğunu düşünürüm fakat ben sana bağırsam, bunun sebebinin kendi öfke kontrolsüzlüğüm değil, senin kışkırtman olarak görürüm.

2.Bir bedende yaşayan iki insanın verdiğinden daha büyük acı olamaz.

3.Olmuş gibi görünen şey olmuş olamaz. Bu yüzden olmuş gibi görünen şey olmadı.

4.Köpek insanlarının kahveyi tercih ettiğini hiç fark ettin mi? Sence de çay kedi insanları için değil mi? (bu tespite kendi açımdan katılıyorum. Ben köpek ve kahve insanıyım J)

5.İmkânsız olanı elerseniz, elimizde kalan ne kadar mümkün görünmese de doğrudur.

6.Nadiren yaptığı dürtüsel hamlelerden hemen sonra olduğu gibi heyecan yerini içini kemiren bir pişmanlığa bırakıyordu.

7.Çoğu seri katilin zekâ seviyesi ortalamanın üzerindedir.

8.Yapılan psikolojik testler ne kadar kaliteli olursa olsun diye düşündü Gurney, verilen eğitimin gerektirdiği özellikler ne kadar iyi olursa olsun, polis olmaması gereken polisler vardı. Örneğin bu olayda polisin açıkça işlediği vahşice bir suç yoktu ama içinde sert ve nefret dolu bir şey vardı; Gurney bunu hissetmiş, yüzündeki çizgilerde görmüştü – ve bu kişi bir süre sonra aynada kendi yansımasıyla çarpışacaktı. Bu zaman içerisinde birçok insan alıkonacak ya da sonu kötü bitecek işlerle korkutulacaktı. Bu adam, insanların polisleri sevmemesine sebep olan polislerden birisiydi.

9.Doğuştan gelen bir içine kapalı olma eğilimi vardı ve sonuç olarak kendisine kalırsa eylem üzerinde düşünmeye, eylemin kendisinden daha çok zaman harcıyordu. Kafasında harcadığı zaman, dünyada harcadığı zamandan fazlaydı.

Sizin bu kitaplardan okuduklarınız var mı? Eğer varsa yorumlarınızı duymak isterim. Mayıs ayında okuduğum kitaplarda görüşmek üzere. Hoşça kalın.