Stefan Zweig - Korku

Stefan Zweig’le tanışma hikayem birçok kişininkiyle aynı. Yazarın önce Satranç kitabını okudum ve o kadar sevdim ki “Bütün kitaplarını okumalıyım.” diye düşündüm. İkinci olarak Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört Saat kitabını okudum(Kitapların ismine tıklayarak kitapla ilgili yorumuma ulaşabilirsiniz). Korku, yazarın okuduğum üçüncü kitabı.

Kitabın konusundan kısaca bahsedecek olursam kitap, sekiz yıldır evli, iki çocuğu olan ve rahat bir hayat yaşayan bir kadının kocasını aldatmasını ve bunu bilen birinin şantajına maruz kaldığında yaşadığı korku dolu günleri anlatıyor.

Bence Zweig’in en büyük başarısı insanın farklı ruh hallerini çok iyi betimlemesi. Ben kocasını aldatan, uğradığı şantajdan dolayı sahip olduğu her şeyi kaybedebilecek olan kadının korkusunu her sayfada hissettim. Yazar bu duyguyu o kadar iyi vermiş ki karaktere sempati duymasanız bile empati duymamanız imkansız. 70 sayfalık bu kısa kitap size doyurucu bir edebiyat zevki yaşatıyor.

Kitabın sonuyla ilgili birkaç tahminim vardı ama hiçbiri tutmadı. Kitabın sonunun şaşırtıcı olması hoşuma gitti.

Yazarın bu kitabında da beni hayal kırıklığına uğratmamasına ne kadar sevindim anlatamam. “Zweig’in her kitabını okumalıyım.” düşüncem devam ediyor. İlk kitap alışverişimde yazarın birkaç kitabını almak istiyorum. Siz öncelikli olarak hangisini okumamı önerirsiniz, lütfen yorumlara yazın. Yeni yazılarda görüşmek üzere, hoşça kalın.

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1. Korku cezadan çok daha beterdir çünkü ceza bellidir, ağır da olsa, hafif de, hiçbir zaman belirsizliğin dehşeti kadar kötü değildir.

2. İçte tutulan gözyaşları akıtılanlardan daha acıtıcıdır.

3. Aslında bakarsan hâlâ anlayamadığım şey, insanın tehlikesini bilerek bir suçu işledikten sonra itiraf etme cesaretini bulamayışıdır. İtirafı engelleyen bu basit korkuyu her türlü suçtan daha zavallıca buluyorum.

4. Kültürel olarak kendisinden üstün, varlıklı kocasının, iki çocuğunun yanında tembel ve mutlu bir korunmuşluk içinde rahat, refah içinde, son derece sakin bir hayat yaşıyordu fakat fırtına veya bunaltıcı sıcak kadar havanın durgunluğu da insanı rahatsız edebilir, aynı şekilde ılımlı bir mutluluk da talihsizlik kadar kışkırtıcı olabilir ve isteksizlik çeken pek çok kadın için, umutsuzluğun da getirdiği sürekli bir doyumsuzluktan daha tekinsizdir. Tokluk da açlıktan daha az kışkırtıcı değildir. Irene’de macera merakını uyandıran da hayatının tehlikesiz ve güvenli oluşuydu. Yaşadığı ortamda onu zorlayan hiçbir şey yoktu. Elini nereye atsa pürüzsüzdü.