MAKBULE ATADAN – BÜYÜK KARDEŞİM ATATÜRK

Büyük Kardeşim Atatürk, Atatürk’ün kardeşi Makbule Atadan’ın 1951-1952 yılları arasında Yeni İstanbul gazetesine verdiği 141 mülakatın kitaplaştırılmış hali. Kitapta anılar Zübeyde Hanım ve Ali Rıza Bey’in evlenmesinden başlıyor, Mustafa Kemal’in 1899’da İstanbul’a Harp Okulu’na gidişiyle bitiyor.

Anıların birçoğu Atatürk’ün siyasi düşünceleriyle ilgiliydi. Ben bu kitaba başlarken Atatürk’ü kardeşinin gözünden görmeyi ummuştum. Bu yüzden daha çok çocukluk anısı okumak isterdim. Atatürk’ün hiç bilmediğimiz yönlerine, abi-kardeş ilişkilerine daha çok yer verilseydi daha sıcak bir kitap olabilirdi diye düşünüyorum.

Kitabın ismini ilk okuduğumda “Büyük Kardeşim” sıfatının Atatürk’ün büyüklüğüne dair söylenmiş olduğunu sandım ama “ağabey” anlamında kullanılmış. Kitapta da sık sık bu ifade yer alıyor.

Kitapta birkaç Atatürk görseli de yer alıyor. Bunlar anlatılan dönemle uyuşmayan görseller. Mesela Atatürk’ün çocukluğundan bahsederken onun savaş yıllarından çekilmiş bir fotoğrafı sayfaya konmuş. Keşke bu fotoğraflar hem daha çok olsaydı hem de anlatılan döneme uygun yerleştirilseydi.

Kitapta birçok yerde yazım hatalarına rastladım. Bu da okurken insanın sinirlerini bozabiliyor. Umarım kitabın bundan sonraki baskılarında bu hataları düzeltirler.

Kitapla ilgili çoğunlukla olumsuz şeyler yazsam da kitabı severek okuduğumu söylemeliyim. Belli aralıklarla Atatürk'le ilgili kitap okumak bana iyi geliyor. Sizlere de Büyük Kardeşim Atatürk'ü tavsiye ediyorum. Atatürk’ün hayatıyla ilgili kitap okumayı sevenler onu bir de kardeşinin ağzından okumalılar.

Son olarak D&R’a bir sitemde bulunmak istiyorum. Güzel indirimler yapıp güzel kitaplar satıyorsunuz ama kitapların üstüne kocaman indirim etiketi yapıştırmazsanız çok seviniriz. Etiketi çıkarmasak kötü görünüyor çıkaralım desek görselde gördüğünüz gibi yarısı çıkıyor yarısı çıkmıyor. Sırf bu yüzden D&R’dan indirimli kitap almak istemiyorum.

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1. “Zenginliğin çeşitleri olmayabilir ama hiçbir insanın felaketi ötekine benzemez.” Tolstoy

2. Söz, yağ lekesi gibi dağılır.