Halide Edib Adıvar – Son Eseri (kom #2018)

Can Yayınları, 1.Baskı, 2008

Kitabın adını okuyunca Halide Edib’in yazdığı son kitap olduğunu düşünen kaç kişiyiz?  Halbuki kitabın adı “Son Eseri” imiş, yazarın yazdığı son kitap değilmiş. J

Sevgili Okuyan Muggle’ın Vurun Kahpeye yorumunu okuyunca Halide Edib okumayı ne kadar sevdiğim aklıma geldi ve kitaplığımda bulunan tek okunmamış kitabına başladım. Kitap günlük ve mektup tarzında yazılmış bir roman. Çok akıcı, birkaç saatte bitirebileceğiniz, kolay okunan bir kitap. Kitabın konusunu anlatmak ise o kadar kolay değil. Ünlü roman yazarı Feridun Hikmet’in, karısını elinden alıp evlendiği adamın kız kardeşine âşık olmasını anlatıyor. Bu ilişki yumağına Feridun’un erkek kardeşi ve halasının kızı da girince ortaya Aşk-ı Memnu’dan daha karışık ilişkiler ağı çıkıyor. Kim bilir belki ileride bu eseri de dizi yaparlar. :-) 

Bu kitabı birkaç yıl önce Can Yayınları’nın klasikleşen 5 lira kampanyasından almıştım(Hoş, şimdi 7 lira yapmışlar J) Halide Edib gibi önemli ve başarılı bir yazarın kitabının ilk baskısının bile yıllar sonra bitmemesi, çok uygun fiyata satılmasına rağmen alıcı bulamaması çok üzücü.

Kitapta her sayfanın altında eski kelimelerin günümüz Türkçe karşılıkları verilmiş. Bazıları birkaç kere yazılmış. Bunlar kitabı okurken kolaylık sağlıyor ancak bazen gereksiz bulduklarım da oldu. Sanırım genç okuyucu kitlesi düşünülmüş ama fani, nafile, tesir, mevzu gibi kelimeler herkes tarafından bilinir diye düşünüyorum. Yanılıyor muyum?

Bir bakışın bütün gece uyutmadığı, kalp kırıklığının ince hastalığa dönüşüp insanı öldürdüğü, eski aşkın izlerinin bütün ömür silinmediği romantik kitapları seviyorsanız Son Eseri tam size göre.

Siz Son Eseri’ni okudunuz mu? Okumak ister misiniz? Yorumlarınızı bekliyorum. Yeni yazılarda görüşmek üzere.

Kitabın yeni basımı

ALTINI ÇİZDİKLERİM: 1. Bence yazmak yaşamakla bir. Tıpkı baharda yapraklanan ağaçlar, tomurcuklanan çiçekler gibi. Tabiat kış günleri içine hayat toplayarak onu baharda etrafına saçıyor. Yazıcı da öyle. İçinde biriken hayat bazen taşacak kadar çok oluyor, onlara şekil verip içinden çıkarmazsa boğuluyor. Herhalde ben yazı odamın kapısını kapayıp mevzumla baş başa kalınca yükünü atacak yer bulan bir hamal gibi seviniyor, rahat ediyorum.

2. Bazı arzular bahar sabahları gibi tatlı fakat hakikat olunca kış günleri gibi soğuk.

3. Bana öyle geliyor ki hep başkaları için yaşayanların bir tarafı eksik kalıyor, güneş görmeyen ağaçlara, çiçeklere benziyor.

4. Halbuki dünyada ideal adam yoktur. Yalnız ölüler ve bizden uzak olanlar bizim için adeta ilahi bir kemale(olgunluğa) ermiş olanlardır.

5. İnsan en çok, fenalık ettiği adamdan nefret ediyor.

6. Istırap güzel şeydir, insanları yüksek mertebeye erdirir, ruhlarını şöyle inceltir, böyle muhabbetle(sevgiyle) doldurur derlerse inanmayın. Istırap ekseriyetle(çoğunlukla) insanları çirkin yapıyor, kötü yapıyor, içinde dışında diken bitiriyor.

7. Ben daima yazı yazan kadını çirkin, resim yapanı güzel hayal ederdim. Galiba hakikat de öyle.