2015 YILINDA İZLEDİĞİM OYUNLAR

Tiyatroyu seviyorum. Hatta bazen sinemadan bile fazla. Buna rağmen çok fazla oyun izleyemiyorum. Buna bahane olarak Midyat’ta yaşamamı ve oraya fazla oyunun gelmemesini kullanıyordum ama artık Adana’dayım. Devlet tiyatrosunun olmasının yanında özel tiyatrolar da sık sık şehre gelerek oyunlarını oynuyorlar. Bunlara ek olarak nisan ayında Adana’da uluslararası tiyatro festivali oluyor. Bu yüzden 2016’da daha çok oyun izlemeyi planlıyorum.

Blogumda geçen senenin değerlendirmeleri yaparken her ne kadar çok olmasa da izlediğim oyunları da yazmak istedim. Maksat tarihe not düşmek J

2015 yılında üç oyun izlemişim:

BEN SUÇLU

Bu oyunu Midyat’ta izlemiştim. İzmir Derin Sahne ekibi tarafından sahnelenmişti. Farklı oyunlardan seçilen metinler oyunda birleştirilmişti. Sahnede bir an Galileo’yu izlerken, diğer sahne Türkiye'de bir köyde geçiyordu. Uzun zamandır oyun izlemeyen bana iyi gelse de oyunu çok başarılı bulmamıştım. Oyunun baş erkek oyuncusu çok başarılıydı ama aynı şeyi diğer oyuncular için söyleyemeyeceğim.

Bu oyundan birkaç ay önce aynı ekip Aşk Grevi adında bir komedi oyunu sahnelemişti. Ben o oyunu izlemedim ama izleyen arkadaşlarım Aşk Grevi’nin, Ben Suçlu’dan daha başarılı olduğunu söylüyorlar. Eğer bu ekibin oyunlarına denk gelirseniz tercihinizi Aşk Grevi’nden yana kullanmanızı öneririm.

LEONCE AND LENA

Adana’ya taşındıktan sonra Adana Devlet Tiyatrosu’nun oyunlarına gitmeye başladım. Çocuk oyunları hariç bütün oyunları izlemek istediğim için o hafta hangi oyun varsa ona gittim. Şansıma Leonce ile Lena oynanıyormuş.

Leonce ile Lena, Alman yazar Georg Büchner’in 1836’da yazdığı bir tiyatro oyunu. Maalesef yazar daha 24 yaşında hayatını kaybetmiş ama bu kısa hayatına üç tiyatro oyunu sığdırmayı başarmış.

Oyun, Shakespeare tarzında bir oyundu. Ben bu tarz edebi eserleri sevdiğim için oyunu da beğendim ama Shakespeare dilini sevmiyorsanız muhtemelen bu oyunu da beğenmezsiniz.

Oyunun dekoru, müziği ve özellikle iki başrol erkek oyuncusu çok iyiydi. Hatta oyuncuların isimlerini de yazayım. İleride ünlenirlerse “Ben onları çok önceden keşfetmiştim. derim J Mazlum Taşkıran ve Barış Özkan'ı izlemek çok zevkliydi. Oyunun kadın oyuncularını pek beğenmedim. Erkek oyuncuların performansları karşısında ezilmişlerdi.

Sahnenin ortasında farelerin koştuğu çemberlerden vardı. Ben o çembere bayıldım. Hatta bundan evde bir tane olsaydı koşu bandından daha eğlenceli olurdu, kilo vermemde yardımcı olurdu diye düşündüm J

MUAMMER MUAMMER

Yine Adana Devlet Tiyatrosu’nun oyunlarından biri. Oyunun yazarı Orhan Kemal. Orhan Kemal en sevdiğim yazarlardan biridir. Eğer yazarın kitaplarını okuduysanız oyun size tanıdık gelecektir. Fakir ve sürekli ezilmiş Muammer’in hayat hikâyesi insanı kah güldürüyor kah ağlatıyor.

Oyun müzikli ve şarkılı. Normalde bu tarz oyunları pek sevmem ama Muammer Muammer’in müziği ve şarkıları o kadar iyiydi ki oyun izlemenin yanında kendimi konserdeymiş gibi hissettim.

Hikâyede Orhan Kemal’i yani anlatıcıyı ve başka birçok rolü canlandıran Doruk Nalbantoğlu’ndan bahsetmeden yazıyı bitirmek istemiyorum. Ünlü oyuncu Serhan Nalbantoğlu’nun oğlu olan oyuncu nasıl şimdiye kadar meşhur olmamış bilmiyorum. Oyundaki performansı çok iyiydi. Bunun dışında öyle bir ses tonu var ki davudi ses dedikleri sanırım böyle bir şey. Kendisini yeni projelerde izlemek için sabırsızlanıyorum. Mummer karakterini canlandıran Gökhan Doğan da çok başarılıydı. Fiziğiyle bu rol için yaratılmış gibi duruyordu.

Geçen sene izlediğim oyunların hepsi bu. Bu sene henüz bir oyun izleyemedim ama yine de üç oyunu geçeceğimi düşünüyorum. Arada sırada tiyatroya gitmek ve iki saatliğin bu dünyayı unutmak insana iyi geliyor. Daha çok oyun izleyebilmeniz (izleyebilmem) dileğiyle…